Αρχική ΑΡΘΡΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Ο τρύγος του Σεπτέμβρη. ΑΡΘΡΑΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑΚΟΙΝΩΝΙΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑΠΑΙΔΕΙΑΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΡΩΜΙΟΣΎΝΗ Ο τρύγος του Σεπτέμβρη. Από Π.Α.Τ.Ρ.Ι.Σ - 23 Σεπτεμβρίου 2023 67 0 Facebook Twitter Pinterest WhatsApp Ο-τρύγος-του-Σεπτέμβρη. ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 16 – 5 – 2024. Πέμπτη της Εβδομάδος μετά του Θωμά. Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Ἡγιασμένου. ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ευλογία του αγίου Γεωργίου ας είναι μαζί μας. ΕΚΚΛΗΣΙΑ 15 – 5 – 2024. Τετάρτη της Εβδομάδος μετά του Θωμά. Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Παχωμίου τοῦ Μεγάλου.
 του χωριού, ανεβαίνοντας σε ένα ψηλό σημείο της πλατεί-ας, ειδοποιούσε αποβραδίς για το μέρος που θα τρυγούσαν την επόμενη. Έπρεπε να τρυγήσουν όλοι την ίδια μέρα στο ίδιο μέρος, γιατί στην επι-στροφή περίμενε ο ενοικιαστής για τον φόρο.Ο τρύγος ήταν αργία για τα σχολεία καθώς όλη η κοινότητα συμ-μετείχε ενεργά, όχι μόνο στις εργασίες αλλά και στο γλέντι που τις συνό-δευε. Στις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης, παραδείγματος χάριν, όπου άκμαζε παλιότερα η αμπελουργία, η πρώτη μέρα του τρύγου χαιρετιζόταν με τύμπανα και τραγούδια. Όλοι οι συμμετέχοντες προσέρ-χονταν στο αμπέλι τραγουδώντας και χορεύοντας και με τον ίδιο τρόπο αποχωρούσαν.Επειδή ο τρύγος αλλά και η ωρίμανση του μούστου ήταν διαδικασία ευαίσθητη, οι αγροτικοί πληθυσμοί έδιναν ιδιαίτερη σημασία στους οιω-νούς και τηρούσαν με θρησκευτική ευλάβεια τα έθιμα. Στη Λευκάδα δεν άρχιζαν ποτέ τρύγο το Σάββατο. Στην Ικαρία φρόντιζαν ν΄ αρχίσουν τρύγο την Τετάρτη. Στη Λέρο πρόσεχαν ποια μέρα έπεφτε του Αη Γιαννιού του Λιοτροπιού στις 24 Ιουνίου και άρχιζαν την επόμενη. Στα Βούρβουρα της Κυνουρίας άφηναν πάντα ένα κλίμα άτρυγο. Ένας πήγαινε να φέρει κανάτι με το αμίλητο νερό και όλοι νίβονταν πάνω σε αυτό το κλίμα.Σε κάθε αγροτική κοινότητα, η κατασκευή του πατητηριού απαιτού-σε τη μέγιστη προσοχή και την επιστράτευση όλης της εμπειρίας των κτιστάδων. Από το πάτημα των σταφυλιών αλλά και τη διαχείριση του μούστου εξαρτάτο η ποιότητα του κρασιού, ενός από τα βασικά αγαθά μαζί με το λάδι και το σιτάρι, που θα χρησιμοποιείτο σε πλήθος περιπτώ-σεων σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς: στη χαρά και στο πένθος, στη Θεία Λειτουργία και το γλέντι, στο μαγείρεμα αλλά και στα πάμπολλα έθιμα, το κρασί ήταν και παραμένει πάντα εκεί, έτοιμο να επηρεάσει τη διάθεση, να σηματοδοτήσει συμβολισμούς, να συντροφέψει προσωπικές αλλά και κοινωνικές στιγμές.Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο τρύγος αποτελούσε πάντοτε κεντρική στιγμή στον κύκλο του χρόνου, ενίσχυε δεσμούς, γεννούσε ελπίδες, έδινε υποσχέσεις για εύθυμες κοινωνικές εκδηλώσεις, γινόταν ο καλός φίλος σε ώρες δύσκολες αλλά και σε ώρες χαρμόσυνες. Και βέβαια, σε περιοχές με βασικό εισόδημα από τα σταφύλια, ο τρύγος αποτελούσε θεία δωρεά, καθώς, αυτός ο ευαίσθητος καρπός ήταν και παραμένει ευάλωτος στα τερτίπια του καιρού και σε έκτακτες φυσικές καταστροφές.Πηγή : https://www.pemptousia.gr/){kind=link}
