Αρχική ΑΡΘΡΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ Ο ΑΛΛΟΣ ΩΣ ΕΑΥΤΟΣ. ΑΡΘΡΑΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑΚΟΙΝΩΝΙΑΠΑΙΔΕΙΑΡΩΜΙΟΣΎΝΗ Ο ΑΛΛΟΣ ΩΣ ΕΑΥΤΟΣ. Από Π.Α.Τ.Ρ.Ι.Σ - 5 Μαΐου 2023 197 0 Facebook Twitter Pinterest WhatsApp Ο-ΑΛΛΟΣ-ΩΣ-ΕΑΥΤΟΣ Ο-ΑΛΛΟΣ-ΩΣ-ΕΑΥΤΟΣ-1 ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 30 – 5 -2024. Πέμπτη της Δ’ Εβδομάδος μετά το Πάσχα. Μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰσαακίου, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Δαλμάτων. ΕΚΚΛΗΣΙΑ Αγώνας για την αγάπη. ΕΚΚΛΗΣΙΑ 29 – 5 – 2024. Τετάρτη της Δ’ Εβδομάδος μετά το Πάσχα. Η εορτή τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Θεοδοσίας.
. Όλα δείχνουν ότι το εγώ του ανθρώ-που συγκροτείται συγκεκριμένα με βάση την αλληλεπίδραση, που έχει με άλλα άτομα από τη γέννησή του και καθ’ όλη την διάρκεια των σταδίων της ανάπτυξής του.Ο άνθρωπος είναι «ον πολιτικό». Αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε, ούτε και την αναγνώριση του εαυτού του (cogito) αν οι άλλοι δεν τον αναγνωρίσουν ως αυτό που είναι. Η οποιαδήποτε σχέση με τον εαυτό μου (αυτοσχεσία) είναι συνυφασμένη με κάτι ω-ραίο, ηθικό και αληθινό το οποίο μοιράζεται και ο διπλανός μου. Έτσι αναδύεται μια σχέση με τον άλλον (ετεροσχεσία). Σχέση συν-είναι που εμφανίζεται ως τόπος αναπόφευκτης απώλειας της απόλυτης «ελευθερίας». Τούτο υπαινίσσεται με τη φράση «η κόλαση είναι οι άλλοι» ο Φουκώ.Η σχέση, όμως, με τον άλλον είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μια σχέση ισορροπίας με τον εαυτό μου. Η εγγύτητα λόγω συμπάθειας προς τον άλλον εξανθρωπίζει το άτομο, καθόσον η διυποκειμενική σχέση είναι βασικό προαπαιτούμενο για μια επεξεργασία της προ-σωπικής συνείδησης. Το εγώ αποσπάται από την ψευδαίσθηση της ατομικής αυτάρκειας μόνον υπό το βλέμμα του άλλου, καθώς ελευθερώνεται αυθεντικά στον εαυτό του η βεβαιό-τητα ότι είναι ουσιαστικά υποκείμενο.Τούτο σηματοδοτεί το τέλος του ανθρώπου, που ασχολείται μόνον με τον εαυτό (εγω-κεντρικό) και εμφανίζεται ως πραγματικό πρόσωπο που στρέφεται προς τον άλλον. Τότε η Κοινωνία συγκροτείται και ανασυγκροτείται με μια διαρκή προσέγγιση του άλλου που επιτυγχάνεται με τη συνειδητοποίηση της αυταπάτης της ατομικής αυτάρκειας.Συνύπαρξη, όμως δεν σημαίνει πλήρη αφομοίωση της ανθρώπινης προσωπικότη-τας-ταυτότητας, αλλά αρμονική ένταξή της. Με την αρμονική ένταξη μόνο είναι δυνατή η προσαρμογή των αντιτιθέμενων όρων της ετερότητας, της ισότητας, της διαφορετικότη-τας.Λεπτές έννοιες ανακύπτουν, όπως το ταυτόσημο του προσώπου, αλλά και η συγκρι-σιμότητα, η εναλλαξιμότητα σε σχέση με τις αξίες της σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας που έχουν ως προϋπόθεση την ισότητα και την ελευθερία.«Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ισότιμοι»! αυτό συνιστά μια βασικότατη απαίτηση που είναι μια τεράστια υπέρβαση της αντίληψης της αρχαιότητας με τις απόλυτες διαφορές κατά περίπτωση. «Πας μη Έλλην -βάρβαρος», «κύριος»- δούλος, άνδρας -γυναίκα.Ο ξένος τελείως άλλος, ακόμη και σήμερα, ισχύει σε τεράστιο βαθμό! Η νεωτερικό-τητα καθιέρωσε το ομοιότητα με διαφορετική εμφάνιση. Ο άλλος εμφανίσθηκε, ως όμοιος2και ξεπεράσθηκαν πολλά φράγματα που υπήρχαν, αλλά δημιουργήθηκαν άλλες δυσκολίες. Την ανισότητα την καθόριζαν οι φυσικές διαφορές.Η δημοκρατία, όμως, δεν δέχεται ανισότητες. Άρα σήμερα δεν μπορούν να νοηθούν ανισότητες από διαφορές. Το αρσενικό και το θηλυκό είναι ίσα μέσα στην Κοινωνία. Το χρώμα και η καταγωγή δεν αποκλείουν την ισότητα. Οπότε εμφανίζεται μια πολυμορφία μέσα στην ισότητα, που μόνον ως ταυτοσημία μπορεί να νοηθεί.Ταυτόσημοι μπορεί να είμαστε, αλλά απόλυτα ίσοι σε όλους τους τομείς όχι!Σήμερα το μεγάλο ζητούμενο είναι να δοθεί στον «ίσο» η «διαφορετικότητά» του. Η άκρατη ισότητα είναι πλήρης ισοπέδωση,άρα μηδενισμός και αφανισμός της Κοινωνίας.Είμαστε ταυτόσημοι, αλλά όχι συγκρίσιμοι απόλυτα.Εκτιμάται ότι η εφαρμογή της σε μέτρο άριστο εφαρμογή της χρυσής αναλογίας μπορεί να δώσει αρμονικά αποτελέσματα.Δημήτρης Μπάκας20 Απρ. 2023){kind=link}
