Αρχική ΑΡΘΡΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ – ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΑΡΘΡΑΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑΚΟΙΝΩΝΙΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑΠΑΙΔΕΙΑΠΟΛΙΤΙΚΗΡΩΜΙΟΣΎΝΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ – ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Από Π.Α.Τ.Ρ.Ι.Σ - 18 Μαρτίου 2024 64 0 Facebook Twitter Pinterest WhatsApp Τραγωδία-–-Αναζητείται-και-ζητείται-άνθρωπος ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 1 – 12 – 2024. ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΓ’ ( ΙΔ’ ΛΟΥΚΑ ). Μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ναούμ. Ἦχος πλ. β’. ΕΚΚΛΗΣΙΑ Τα χαρακτηριστικά της αληθινής αγάπης προς τον πλησίον. ΕΚΚΛΗΣΙΑ 30 – 11 – 2024. Σάββατον. ΚΓ’ Εβδομάδα ( ΙΑ’ ΛΟΥΚΑ ). Μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου.
: «Θα τον έφαγαν τίποτα τσακάλια», «θα τον έφαγαν αγριογούρουνα», «θα έπεσε σε καμιά χαράδρα», «θα έπεσε σε κανένα πηγάδι». Όσον αφορά το άτομο με άνοια, η απάντηση ήταν κυνικά επιστημονικά «τεκμηριωμένη» (SIC): «Α, αυτός τα είχε χαμένα»! Με άλλα λόγια οι άνθρωποι με άνοια παραγράφονται! Τι πολιτισμός! Και το θέμα σχεδόν ξεχάστηκε. Σαν να χάθηκε κανένα ζωάκι, που, όμως, για ορισμένα, όπως σκυλάκια πολυτελείας κάποιων υψηλής κοινωνίας κυριών, θα είχαν ξεσηκωθεί φιλόζωες οργανώσεις ακόμη και ΜΜΕ. Μήπως να θεωρήσουμε κρίμα που οι άνθρωποι δεν ανήκουν σε τέτοια κατηγορία ώστε να συγκινούν την κοινή γνώμη για να βρίσκονται όταν χάνονται;Άραγε, είναι και αυτή η συμπεριφορά ένα ακόμη σύμπτωμα της ηθικά και κοινωνικά βα-ριά άρρωστης κοινωνίας μας; Δικαιολογείται σήμερα, τον 21ο αιώνα, σε ευρωπαϊκή χώρα, να «χάνεται» άνθρωπος και να μην μπορεί η Πολιτεία με τα τόσα σύγχρονα μέσα που διαθέτει να τον εντοπίσει; Αν επρόκειτο για έναν εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου ή έναν τρομοκράτη οπωσδήποτε θα είχε κινητοποιηθεί το «σύμπαν» και θα είχε βρεθεί. Και δορυφόροι θα είχαν χρησιμοποιηθεί! Όμως, στην περίπτωση ενός απλού ανθρώπου δεν υπάρχει η ίδια ευαισθησία! Μιλάμε για ΑΝΘΡΩΠΟ! Κάτι άλλο συμβαίνει. Μήπως ο καθη-μερινός βομβαρδισμός, το καθημερινό ντοπάρισμα των ανθρώπων από μηνύματα στυ-γνού ανταγωνισμού, βίας, αντικοινωνικότητας από ΜΜΕ κ.λπ. τους καθιστά ευάλωτους ηθικά και κοινωνικά ώστε να αντιμετωπίζουν τέτοιες τραγικές καταστάσεις -γιατί η απώ-λεια ενός ανθρώπου αποτελεί τραγωδία- με αδιαφορία, απάθεια και ίσως, για μερικά α-ντικοινωνικά άτομα, διέξοδο ικανοποίησης κατώτερων παθών; Βέβαια, πρέπει να συνε-κτιμηθεί και το θλιβερό γεγονός της εισόδου στη χώρα «προσφύγων» κ.ά. ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν και επικίνδυνα άτομα.Το ερώτημα είναι -που αναδεικνύει και το επίπεδο του πολιτισμού και της δημοκρατίας μας- αν δεν επρόκειτο περί απλών ανθρώπων, αγροτών, αλλά περί κάποιων πλουσίων, επωνύμων κ.λπ., τότε θα είχαν κινητοποιηθεί όλοι οι μηχανισμοί ανεύρεσής τους; Όμως, στις παραπάνω περιπτώσεις, των απλών Ελλήνων πολιτών, η Πολιτεία αρκέστηκε σε κάποιες έρευνες ημερών και μετά η υπόθεση στο αρχείο; Αυτή είναι η αξία ενός ανθρώ-που σήμερα; Περισσεύουν οι άνθρωποι; Αλλά και πρακτικά, έγιναν όλα όσα επιβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις; Ερευνήθηκε η περιοχή σπιθαμή προς σπιθαμή, ερευνήθηκαν τα πηγάδια, οι χαράδρες, τα δάση κ.λπ. με βοήθεια εκπαιδευμένων σκύλων για να βρεθούν2οι άνθρωποι; Ή πρυτάνευσε πνεύμα «δεβαριεστισμού», τόσο πολύ γνωστού φαινόμενου της καταναλωτικής, μίζερης κοινωνίας μας; Σε άλλη χώρα, με πιο ευαίσθητα κοινωνικά, ανθρωπιστικά ανακλαστικά, θα είχαν κινητοποιηθεί οι πάντες και θα είχαν βρεθεί οι άν-θρωποι, γιατί για ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ μιλάμε, για ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, και θα μπορούσε να είναι ένας από εμάς. Δεν είναι στίγμα για τον πολιτισμό μας, για τους ιθύνοντες, αλλά και για όλους; Μήπως πρέπει αντί του περίφημου και διαχρονικού ρητού του Διογένη αναζητείται άνθρωπος, να υψώσουμε λάβαρο αναγράφοντας, σε παράφραση, ZHTEITAI ΑΝΘΡΩ-ΠΟΣ, ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ;Π.Ι.Καραφωτιάς){kind=link}
